Granice dzieci i dorosłych
54,99 zł
Prosta w zastosowaniu koncepcja granic osobistych pomaga porozumiewać się i współpracować z dzieckiem, unikać nieporozumień i codziennych dramatów.
Autor: Jarek Żyliński
Oprawa: Twarda
Liczba stron: 148
Rekomendowane dla rodziców dziecka w wieku: 0 – 12+
„Nie chcę iść do przedszkola!”, „Pobaw się ze mną, teraz!”, „Nie będę jadł tej marchewki!”, „To mój tablet! Będę grał, ile chcę!”. Wyzwania związane z różnicą potrzeb to rodzicielska codzienność. Czy udaje nam się dogadać, unikając płaczu i krzyku? Praktyka życiowa pokazuje, że często niestety tak nie jest.
Ta książka jest dla ciebie, jeśli:
- masz wrażenie, że twoje dziecko „wchodzi ci na głowę”,
- nie wiesz, czy nie za mocno reagujesz na zachowania dziecka,
- nie potrafisz powiedzieć „nie” albo „stop”,
- wbrew sobie ulegasz prośbom,
- czujesz, że trudno ci zadbać o siebie.
Autor ułatwia rodzicielstwo! Czerpie z koncepcji psychologicznych i własnego wieloletniego doświadczenia w pracy z dziećmi, rodzicami i nauczycielami. Daje proste i praktyczne narzędzie po to, by w rodzicielstwie nie tylko dawać, ale też czerpać siłę i satysfakcję.
Podobne produkty
Trudności z jedzeniem u dzieci i nastolatków
- „Moje dziecko je za mało”,
- „Moje dziecko je za dużo”,
- „Moje dziecko je jakoś dziwnie…”
Trudności z jedzeniem u dzieci i nastolatków
- „Moje dziecko je za mało”,
- „Moje dziecko je za dużo”,
- „Moje dziecko je jakoś dziwnie…”
Antystres. Skuteczna metoda radzenia sobie z niepokojem i przygnębieniem
Antystres. Skuteczna metoda radzenia sobie z niepokojem i przygnębieniem
100 Ciekawostek o Kawie
100 Ciekawostek o Kawie
Jak zrozumieć nastolatka
- „Nie sprząta swojego pokoju, a kiedy zwracam na to uwagę, odpowiada, że to jej pokój i jej bałagan",
- „Lekceważy mnie. Jak mówię, że nie wyjdzie, odpowiada mi: «Właśnie że wyjdę!»",
- „Upiera się przy swoim",
- „Stawia się nauczycielom",
- „Krzyczy, że nie będę mu rozkazywać",
- „Zamyka mi z trzaskiem drzwi przed nosem".
Jak zrozumieć nastolatka
- „Nie sprząta swojego pokoju, a kiedy zwracam na to uwagę, odpowiada, że to jej pokój i jej bałagan",
- „Lekceważy mnie. Jak mówię, że nie wyjdzie, odpowiada mi: «Właśnie że wyjdę!»",
- „Upiera się przy swoim",
- „Stawia się nauczycielom",
- „Krzyczy, że nie będę mu rozkazywać",
- „Zamyka mi z trzaskiem drzwi przed nosem".